قول داده بودم بار بعدی که اینجا می‌نویسم از چیزهای خوب بنویسم. پس حالا که حالم خوب است سلام. یک جایی بین پست قبلی و این پست دلم خواست بیایم و از این بنویسم که آدم‌ها چه‌قدر عوضی‌اند و چه‌قدر موقتی‌اند و چه‌قدر نمی‌شود بهشان اعتماد کرد. اما ننوشتم. خوشحالم که ننوشتم. چون حالا می‌توانم از آدم‌های خوب و لحظه‌های خوب بنویسم.
یک: آذرماه سولویگ را دیدم:) سولویگ شبیه بکمن زیباست. به عمیق‌ترین و انسانی‌ترین شکل ممکن. از اولین باری که پرنیان نوشته‌هایش را برایم فرستاد این را فهمیدم. یکی را فرض کنید با ظاهر زیبا، ذهن زیبا و روح زیبا. یک بار یکی از دوستانم به شکل جالبی توصیفم کرد که می‌خواهم از شیوه‌اش کمک بگیرم. سولویگ، تو اگر رنگ بودی آبی آسمانی می‌شدی و اگر نوشیدنی بودی، شربت بهارنارنج. نمی‌دانم این دو تا را دوست داری یا نه اما برای من همین قدر آرام و دلنشینی. راستش را بخواهی من بلد نیستم در دیدار اول با آدم‌ها گرم بگیرم. اما با تو حرف زدن از همان لحظۀ اولش ساده بود. آن روز واقعاً برایم روشن‌تر از آن بود که بتوانی تصور کنی.
دو: امروز آخرین روز این ترم بود. صبح که بیدار شدم واقعاً نمی‌خواستم از جایم بلند شوم. اما چاره‌ای نبود. بلند شدم. گردنبندی که محمدعلی برایم گرفته گردنم انداختم و از خانه بیرون زدم. چند ساعت بعد، حالم بهتر شده بود. تو را دیدم و دیدنت این بار دیگر قلبم را به درد نیاورد. توانایی خوددرمانی روح آدم واقعاًً چیز عجیبی است. بعد با پرنیان رفتیم اختتامیۀ نشریه‌های دانشگاه. لذت بردیم و خندیدیم و در راه برگشت امینم گوش کردیم و ترکیب شب و امینم احتمالاً یکی از بهترین ترکیبات دنیاست.
سه: آفیس را به تازگی شروع کرده‌ام. خاص است. از دوست داشتنش خوشم می‌آید. از اینکه طنز مریضش را درک می‌کنم خوشحالم. و شخصیت‌هایش عجیب و غریبند. جیم را خیلی دوست دارم. خیلی زیباست. انگار تازه از یک تابلوی نقاشی بیرون آمده. دوایت را هم دوست دارم. مرا یاد شلدون می‌اندازد. یک آدم باهوش و احمق. مایکل هم که واقعاً دیوانه‌ترین شخصیتی است که در سیت‌کام‌ها دیده‌ام. بعید است کسی عاشقش نشود.
چهار: به خودم افتخار می‌کنم. دارم تمام تلاشم را می‌کنم که خوشحال باشم. که خودم را خیلی خیلی زیاد دوست داشته باشم. بیشتر از بقیۀ آدم‌ها. حالا هم دوباره قول می‌دهم که اینجا از پیشرفت‌هایم در راه یاد گرفتن خوشحالی بنویسم. این پست آنی که می‌خواستم نشد. اما دست‌کم سبز بود و بوی زندگی می‌داد، نه؟
- چهارشنبه ۲۰ دی ۰۲
